بانوی بی حرم

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد

باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است ، سوی میکده آیید به شکر

که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد . . .

عید سعید فطر بر شما مبارک

.

.

.

تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است / ماه مهمانی تمام و مه‌نگارم رفته است

با گل این بوستان تازه انسی داشتم / گرم گل بودم که دیدم گلعذارم رفته است

عید شما مبارک

.

.

خدایا

این همه روزه بگیریم, گشنگی بکشیم, آخرشم پول بدیم تا قبول شه !؟

آخه این چه مهمونی بود !؟

عید فطر مبارک !

.

.

.

خدایا

عید است و دلم خانه ویرانه، بیا / این خانه تکاندیم ز بیگانه ، بیا

یک ماه تمام مهیمانت بودیم / یک روز به مهمانی این خانه بیا

عید فطر بر شما مبارک

.

.

.

به حکم مرجع اعلم که عشق نامش هست

لب تو فطریه اش بوسه های کشدار است !

.

.

.

برگ تحویل می کند رمضان / بار تودیع بر دل اخوان

یار نادیده سیر، زود برفت/ دیر ننشست نازنین مهمان

ماه فرخنده روی برپیچید / و علیک السلام یا رمضان

عید رمضان بر شما مبارک

.

.

.

خوش بر کسی که سفره نشین خدا بود

از هرچه غیر خواسته ی او گر ، جدا بود

درب کلاس درس خدا چون گشوده شد

خوش بر مطلبی که قبول انتها بود

عید شما مبارک

.

.

.

عید آمد و عید آمد با نقل و نبیدآمد

رمضان مبارک رفت این فطر سعید آمد

دنیا شده یکسر گل هرگوشه پرازبلبل

هر خاک شده بستان چون نور امیدآمد . . .

.

.

.

هزاران آفرین بر جانت ای ماه / روان عاشقان قربانت ای ماه

مبارک باد ماه عشق بازان / که بنشینند در ایوانت ای ماه

مبارک باد عید روزه داران / نکویان جهان مهمانت ای ماه . . .

.

.

.

بر ملک دلم روی تو خورشید شود / بر جان و دلم عشق تو امید شود

می نوش یکی جام سلامت ای دوست / خوش باشی و هرروز توچون عید شود . . .

.

.

.

عید صیام آمد و ماه صیام رفت / لطف تمام آمد و فیض تمام رفت

شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد / گرد غم گناه ز جان عوام رفت

.

.

.

عید فطر ضیافتی است برای پایان این میهمانی

عید فطر پاداش افطارهای خالصانه و بجاست

عید فطر قبولی انفاقهای به قصد قربت است

عید فطر پایان نامه دوره ایثار و گذشت است

.

.

.

خدایا

سی شب به تو التماس کردم / این لحظه جواب طالب ام من

خواهی بنواز و خواه رد کن/احسان و عتاب طالب ام من . . .

.

.

.

ای ماه صیام ارچه مرا خود خطری نیست‌ / حقا که مرا همچو تو مهمان دگری نیست‌

ای داده به باد این مه بابرکت و باخیر / مانا که‌ت از این آتش در دل شرری نیست‌ . . .

.