بانوی بی حرم

من یک دختر ایرانیم…

بدان….!!

“حوای ” کسی نمیشوم …

که به هوای دیگری برود…

تنهاییم را با کسی قسمت نمیکنم …

که روزی تنهایم بگذارد…

روح خداست که در من دمیده شده و احساس نام گرفته …

ارزان نمیفروشمش…

دستهایم بالین کودک فردایم خواهد شد…

بی حرمتش نمیکنم و به هر کسی نمیسپارمش…

باران بی وقفه این روزها…

هوای عاشقی به سرم می اندازد…

لبریزم از مهر اما استوار…!

“سودای دلم ” قسمت هر کسی نیست…

عشق حوای ایرانی ، با شکوه است و بزرگ …

آدمی را برای همراهی برمیگزیند :

شریف…

لایق…

فروتن…